जय मराठी, जय महाराष्ट्र

शेवटी मी एक Engineer आहे

आज - काल मला जुन्या आठवणी फार फार सतावतात
शाळेतल्या - कॉलेजमधल्या सगळ्या सगळ्या गोष्टी आठवतात
सध्या काम कमी अन् वेळ भरपूर
कंटाळा आलाय आता नेट सर्फिंग करून
काय करणार सध्या बेंच वर आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे


दिवसातले किमान 10 तास मी कंपनी मध्ये घालवतो
कंपनीच्या पैश्याचे A\C, नेट अन् टेलिफोन्स वापरतो
चार - चार वेळा कॉफी प्यायची सवय लागली आहे मला पण माझ्या
कॉलेज canteen च्या कटींगची सर नाही त्याला
कंपनीतले बेचव जेवण गोड मानून घेतो आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे


कट्ट्यावरच्या गप्पा तर कधीच मागे पडल्या
A\C Coneference rooms मध्ये आता मीटिंग्स होऊ लागल्या
टीम - मेटसच्या गर्दीत माझ्या मित्रांची टोळी हरवली
पक्या , अज्या , रघूची जागा आता मूर्थी , कृष्णन आणि रेवतीने घेतली
ODC मध्ये एकतरी मराठी माणूस शोधतो आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे


सुरुवातीला खूप फोन SMS व्हायचे
कोण कुठे काय करतोय लगोलग कळायचे
आजकाल जो - तो project मध्ये बिझी ज़ालाय
भुला भटका missed call आता महाग झालाय
forwards आणि chain mails मध्ये खुषालीची मैल शोधतो आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे


दर वीकएण्डसला मे मल्टीप्लेक्स मध्ये जातो
दीड - दमडीच्या मुव्हीसाठी शे - दीडशे मोजतो
सेलेब्रेशन्स , पार्टीज साठी pizza hut cha चा रस्ता गाठतो
vegie crust, paporonie कसले कसले फ्लेवर्स मागवतो
पण pocket money साठवून केलेल्या party ची मजा ह्यात शोधत आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे


रोजचा शिरस्ता म्हणून घरी एक फोन लावतो
एकुलता-एक असण्याचे आपले कर्तव्य पार पाडतो
" आता कधी येशील ?" असे आई रोज विचारते
बाबांच्याही आवाजात हल्ली खूप चिंता जाणवते
करियर आणि आई-बाबांपैकी मे माझ्या करियरला निवडले आहे
कारण शेवटी मी एक Engineer आहे

खरच सारे काही गेलेय आता बदलून
एका टॅग ने ठेवलाय माझे आयुष्य जखडून
कधीतरी तो दिवस येईल
office मधून थेट मी माझ्या घरी जाईन
पण मला माहितेय हे एक स्वप्न आहे
कारण शेवटी मी एक .....

पुरुषांची नियमावली

- शुभदा चौकर (लोकसत्ता) 

मी कुणाचा?

मी माझा, मी कोणाचा, मी हीचा! मूळ कविता अशी एक रात्र हवी ज्याला पहाट जोडलेली नाही अशक्यातली गोष्ट आहे पण मी आशा सोडलेली नाही

विडंबन अशी एक बायको हवी तोंड हे अंग नसलेली अशक्यातली गोष्ट आहे पण देवाने आशा सोडलेली नाही

तुला मी कधी शपथ घ्यायला लावत नाही कारण तुझ्यावरचा विश्वास या इवल्या शब्दात मावत नाही.

तुला मी कधीही वजन करायला लावत नाही कारण तुझ्या शरीराचा व्यास या इवल्या मशीनवर मावत नाही.

झाडावरून प्राजक्त ओघळतो तरी त्याचा आवाज होत नाही, याचा अर्थ असा नाही की त्याला इजा होत नाही.

बायकोने लाटणं फेकलं तरी त्याचा आवाज होत नाही, याचा अर्थ असा नाही की नव-याला इजा होत नाही.

परवा मी पाहिली ओंडक्याला पालवी फुटलेली, मला मात्र कळले नाही त्याला जगायची जिद्द कुठली

परवा मी पाहिली ओठांवर लिपस्टिक उठलेली, मला मात्र कळले नाही थेरडीला नटायची हौस कुठली.

आता मी ठरवलंय अगदी शहाण्यासारखं वागायचं कुणाला काही दिलं तर त्याच्या बदल्यात काही मागायचं.

आता मी ठरवलंय स्टेफी ग्राफ सारखं वागायचं फेकलेलं भांड झेलून परतीला फेकायचं.

एकदा देहाबाहेर येवून मला माझ्या देहाकडे बघायचंय, अशक्यातली गोष्ट आहे पण मला जरा देहाशिवाय जगायचंय.

एकदा हिच्या तावडीतून सुटून मला बाहेर हात मारायचाय, पण आता कळून चुकलंय सात जन्म इथेच सडायचंय.

जडावलेल्या पापण्या मिटायला तयार नव्हत्या मोजायच्या म्हटल्या तर चांदण्याही फार नव्हत्या.

जडावलेल्या पापण्या मिटायला तयार नव्हत्या हीच्या घोरण्याच्या सीमा पार करायला तयार नव्हत्या.

सगळेच म्हणतात प्रेम करायला लागत नाही अक्कल पण सोपेही नाही कारण सगळ्यांनाच जमत नाही नक्कल.

स्वानुभवी नवरा सांगतो लग्न करताना गहाण पडते अक्कल ही गोष्ट ऊमजायला लागते तोपर्यंत डोळ्यावर चष्मा आणि डोक्यावर टक्कल.

उंच उंच उडायला मला एक आकाश दे अंधार दूर करायला मला थोडासा प्रकाश दे

दिवाळीची खरेदी करताना मला कधीतरी ब्रेक दे हमालीच्या पिशव्या वाहताना श्वास घेण्याची तरी ऊसंत दे.